Domarat z Kobylan - wielki rycerz polski rodem z Kobylan
16:30 1 Comments

Wielu autorów – tych znanych (jak Henryk Sienkiewicz, Jan Długosz) i mniej znanych (jak m.in. Samuel Orgelbrand) piszą o wielkim rycerzu, jakim był nasz rodak – Domarat z Kobylan. Powinniśmy pamiętać o tak wielkich ludziach, a szczególnie tych z naszych okolic. Aby przypomnieć Państwu tę postać, zachęcamy do przeczytania kilka fragmentów książek o Domaracie.

Na portalu Wikipedia odnajdujemy specjalnie poświęconą mu stronę:
Domarat z Kobylan herbu Grzymała (ur. 1380, zm. 1440) – kasztelan biecki (1411-1433), wojnicki i lubelski, od 1428 marszałek nadworny koronny, właściciel Kobylan ("na liście Jagiełła Króla danym miastu Lwowskiemu").
Był wnukiem wojewody kaliskiego Przecława. W 1406 wziął udział w wojnie Zygmunta Luksemburskiego z banem Bośni. W 1410 uczestniczył w bitwach pod Grunwaldem i pod Koronowem, walczył w pierwszym szeregu chorągwi krakowskiej. W 1422 roku nad jeziorem Melno podpisał przymierze między królem Władysławem Jagiełłą a Krzyżakami.

Cytaty z książek:
Domarat z Kobylan – kasztelan biecki, walczył w sławnej bitwie pod Grunwaldem (1410 r.), w której cios śmiertelny zadał Jagiełło Krzyżakom, był w bitwie pod Koronowem. Jakub, brat poprzedzającego, niewinnie spotwarzony przed królem Jagiełło o żonę jego Annę, był później starostą sanockim. Wskutek rozkazu tegoż króla, na czele 5000 jazdy ruskiej, wysłany był na pomoc Zygmuntowi cesarzowi przeciw Turkom. W roku 1435 przeciw Swidrygielle, który sztandar rokoszu podniósł z silnym następstwem Polaków i Litwy. W stoczonej bitwie, na głowę go poraził. Bielski pisze, że dom ten zupełnie za jego czasów wygasł.

Samuel Orgelbrand

Encyklopedyja powszechna

Tom XIV

Bosnia zmuszona do hołdu i posłuszeństwa królowi Węgierskiemu
Zygmunt, król Węgierski, nakazawszy wyprawę przeciw Bosnii, która mu była wypowiedziała wierność i posłuszeństwo, wtargnął do niej z potężnem wojskiem, w którym znajdowali się także rycerze Polscy znakomici i dzielni, jako to: Zawisza Czarny z Rożnowa, Domarat z Kobylan, Jan Warszowski, Zawisza z Oleśnicy, Skarbek z Góry, Jan Farurej z Garbowa i wielu innych. Przy ich pomocy liczne zamki, które mu opór stawiły, orężem zdobył i wielu Bośniaków śmiercią pokarał albo z murów postrącał. A tak kraj cały zmusił do hołdu i należnego sobie posłuszeństwa

Jan Długosz

Dzieje polskie

Tom III

Zwróćmy uwagę, że Domarat jest wymieniony jako drugi z kolei, zaraz po znanym nam Zawiszy

… Leciały w górę skry skrzesane żelazem, złamki drzewców, proporce, pióra strusie i pawie. Kopyta rumaków obsuwały się po krwawych, leżących na ziemi pancerzach i trupach. Kto padł ranny, tego miażdżyły podkowy.
Lecz żaden nie padł jeszcze z przedniejszych rycerzy polskich i szli przed się w zgiełku i ciasnocie, wykrzykując imiona swych patronów lub zawołania rodowe, jak idzie ogień po suchym stepie, który pożera krzewy i trawy. Pierwszy tam Lis z Targowiska porwał mężnego komtura z Osterody, Gamrata, któreń straciwszy tarczę, zwinął w kłąb swój płaszcz koło ramienia i płaszczem się od ciosów zasłaniał.
Ostrzem miecza przeciął Lis płaszcz i naramiennik, odwalił od pachy ramię, drugim zaś pchnięciem przebił brzuch, aż ostrze w kości pacierzową zgrzytnęło. Krzyknęli z trwogi na widok śmierci wodza ludzie Osterody, lecz Lis rzucił się między nich jak orzeł między żurawie, a gdy Staszko z Charbinowic i Domarat z Kobylan skoczyli mu z pomocą, poczęli ich we trzech łuskać okropnie, tak jak niedźwiedzie łuszczą strąki, gdy się na pole zasiane młodym grochem dostaną.

Henryk Sienkiewicz

Krzyżacy

Bezpośrednio w internecie można przeczytać następujący fragment:

Wśród licznych przedstawicieli tego rodu zasłynął Domarat z Kobylan- syn kasztelana, kasztelan biecki, za Kazimierza Wielkiego, marszałek królestwa polskiego, który pod dowództwem Zyndrama z Maszkowic uczestniczył wraz z mieszkańcami Kobylan w bitwie pod Grunwaldem, pod Koronowem i Tanenbergiem, zaś w 1422 roku podpisał przymierze między królem Władysławem Jagiełłą a Krzyżakami. Brat Domarata, Janusz z Kobylan, był natomiast łowczym i podstolim krakowskim oraz starostą sanockim. Został niewinnie oskarżony przed królem Jagiełłą o utrzymywanie nieprzyzwoitych kontaktów z żoną Domarata – Anną. Król posłał go z jazdą ruską na pomoc cesarzowi Zygmuntowi Luksemburczykowi przeciwko Turkom.
Źródło